മാറല പിടിച്ച ജനാല വാതില്ക്കല്
നിന്നുകൊണ്ടതിയായ
ആഗ്രഹം കൊണ്ട് നോക്കി
മനസ്സ് പച്ചപ്പിനായി തേടുന്നു
പിന്നീട് നോക്കേണ്ടിയിരുന്നില്ല
എന്നു തോന്നിപ്പോയി
കണ്ണടയ്ക്കുവാന് കഴിയുുന്നില്ല
കണ്ണു മരവിച്ചു പോയിരിക്കുന്നു
കൃഷ്ണമണിയുടെ നീലപ്പില്
അതാ ചാരനിറമുളള ഭൂമിയും
അതില് കുറ്റിയായ് നില്ക്കുന്ന മരങ്ങളും
ഭൂമി മനുഷ്യമനസ്സുപോലെ
വരണ്ടുണങ്ങിയിരിക്കുന്നു.
അതില് പച്ചപ്പിന്റൊരംശംപോലുമില്ല.
നനവിന്റെ കണികപോലുമില്ല.
പറവകളതാ തന്കൂട്ടില്
ബോധക്ഷയം വന്നു കിടക്കുന്നു
ലതാദികളെല്ലാം തളര്ന്നു വീണു
സൂര്യരശ്മികള് തളിരിലകളെ തളര്ത്തുന്നു
തളര്ത്തുന്നു,
വെള്ളത്തുള്ളികളെ ബാഷ്പീകരിക്കുന്നു
ഭൂമീദേവി സൂര്യരശ്മിയില്
ഉരുകിയൊലിക്കുന്നു
മനുഷ്യജന്മത്തിനു ബലിയാടാവുകയാണോ പ്രകൃതീ.......................
കൃഷ്ണമണിയുടെ നീലിമയില്
വരണ്ടുണങ്ങിയ ഭൂമിയില് പച്ചപ്പിനായി എന്റെ മനസ്സ് തേടുന്നു...............
മാനസ. എ
IX എ